Kadim Bilgelikten Üst Düzey Üretime: FRP'nin Milenyum Evrimi

HikayesiCTP (Elyaf Takviyeli Polimer)MÖ 3400 gibi erken bir tarihte başladı. Eski Mezopotamyalılar ahşap şeritleri farklı açılarda yapıştırarak kontrplak yapmışlar ve eski Çinliler ev inşa etmek için kil ile karıştırılmış saman kullanmışlardır. Bunların hepsi doğal kompozit malzemelerin ilk uygulamalarıydı. MS 12. yüzyılda Moğol savaşçılarının kompozit yayları daha da örnek niteliğindeydi. Bambu çekirdekleri, öküz boynuzları ve reçinenin birleşimi yaklaşık 500 yarda menzile sahip güçlü bir silah yarattı ve gücü modern ürünlerle karşılaştırılabilecek düzeydeydi.

Modern FRP'nin yükselişi 20. yüzyılın başlarında başladı. 1907 yılında Baekeland tarafından icat edilen Bakalit (fenolik reçine) selüloz ile birleştirildi ve sentetik kompozit malzemeler çağı açıldı. 1938 yılında cam elyafın endüstriyel üretim teknolojisindeki atılımın ardından, ilk fiberglas radar anten kaportası 1942'de ortaya çıktı ve yapısal bir malzeme olarak FRP için bir kilometre taşı haline geldi. İkinci Dünya Savaşı sırasında FRP, hafif ve korozyona dayanıklı özellikleri nedeniyle uçaklarda yaygın olarak kullanıldı ve askeriyenin 7 milyon poundluk cam elyaf talebi, sektörün olgunlaşmasını hızlandırdı.

Savaştan sonra FRP sivil kullanıma yöneldi. 1953'te Chevrolet Corvette bir fiberglas gövdeyi benimsedi ve 1948'de cam elyaf borular yağ korozyon önleme alanına girdi. Karbon fiberin patenti 1960'larda verildi ve aramid fiber 1970'lerde ortaya çıktı ve FRP'nin havacılık alanına girmesini teşvik etti. Çin, 1958'de ilk fiberglas levhayı ürettiğinden beri, 1982'de dünyanın ilk FRP otoyol köprüsünü inşa etti ve şimdi tam bir endüstriyel sistem oluşturdu.

21. yüzyıla girerken, 3 boyutlu baskı ve nanoteknoloji teknolojiye yeni bir canlılık kazandırdı.CTP. Yerli büyük uçak bileşenlerinden altyapı güçlendirme malzemelerine kadar bu eski ama genç malzeme yeni bir sayfa yazmaya devam ediyor.